İnsan acı çekince alışır acılara
Yanıldıkça yanılıyor alışıyor yanılgılara
Benim de içim dolu çok seviyorum ben onu
Maalesef yolun sonu yalan oldu yalan dolu
Geceler olunca sessiz bir köşede düşünürüm ben onu
Sabah gün doğunca kalbimde bir umut sonrası keder dolu
O nerden bilsin ki savaştığımı
O nerden duysun ki karıştığımı
Unutmuş belki de yürü hadi
Gidelim gururum düşmeyelim peşine
